Vrijwilligersdag 2012: een concreet voorbeeld van maatschappelijke verantwoordelijkheid

Wat vindt u van het initiatief van de FOD Financiën?

O.B.: Ik zeg dit niet om jullie te vleien, maar ik vind het een geniaal en zeer praktisch idee. Jullie zijn de enigen die ons zo’n samenwerking hebben voorgesteld. Rolstoelen schoonmaken is intern moeilijk te organiseren, want we hebben een groot tekort aan personeel, zoals in de meeste rusthuizen het geval is. We moeten met verschillende zaken rekening houden: voldoende zitplaatsen om de rolstoelen vrij te maken, behoorlijk weer om ze met de hogedrukreiniger te kunnen schoonmaken, het personeel in twee groepen splitsen, een groep die de rolstoelen schoonmaakt, terwijl de andere voor de bewoners zorgt. Jullie aanwezigheid was dus meer dan nuttig.

Waren er nog zaken waarop u niet was voorbereid?

O.B.: Ik herinner me dat ik erg gespannen was voordat jullie kwamen, want ik wilde absoluut dat alles goed zou verlopen. Ik had een heleboel briefjes gemaakt om er zeker van te zijn dat ik niets zou vergeten… Toch was een detail me ontgaan, dat ik zeker niet zal vergeten de volgende keer: de kussens niet her en der neerleggen tijdens het schoonmaken van de rolstoelen.’ Resultaat: een hele puzzel om het juiste kussen weer in de juiste rolstoel te leggen, maar we hebben er goed mee gelachen.

Waarom heeft u zich ingeschreven voor de Vrijwilligersdag van de FOD Financiën?

C.W.: Het is een mooie actie; ik vind het fijn om voor een werkgever te werken die bekommerd is om zijn omgeving en de maatschappelijke behoeften. Het was niet de eerste keer dat ik vrijwilligerswerk deed, ik ben lid van een vereniging die autistische mensen helpt. Toen mijn collega me over deze dag vertelde, heb ik geen seconde getwijfeld. Ik kende het milieu van de centra voor senioren en personen met een handicap niet echt. Ik vond het boeiend om dat te leren kennen.

Wat heeft u uit deze ervaring geleerd?

C.W.: Het was heel verrijkend. In de eerste plaats op menselijk vlak. Het voelt goed aan om aan anderen te denken, je in te zetten zodat mensen met moeilijkheden gewoon goed kunnen leven. Je bent trots en gelukkig als je ze ziet glimlachen. We werden ook erg vriendelijk ontvangen door de medewerkers van het centrum. Om het belang van onze actie duidelijk te maken, hebben ze ons de werking van de Residentie uitgelegd, de pathologieën van de bewoners, hun leven in een rolstoel, het werk van alle teams … Ik heb veel geleerd.

Is u nog iets speciaals opgevallen?

C.W.: Ik onthoud de solidariteit en de onderlinge hulp tussen de bewoners en het begeleidend personeel. Een valide bewoner heeft ons met hart en ziel geholpen. Hij ging een emmer zoeken, praatte met de andere bewoners terwijl wij hun rolstoel schoonmaakten … Hij kwam voortdurend vragen wat hij nog kon doen … echt ontroerend. Ik doe volgend jaar zeker weer mee!